به نقل از «قدس آنلاین»

السودانی در تهران به‌دنبال چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۳۷۸۳۳

در این میان نکته اساسی این است که در نزاع فعلی در اراضی اشغالی، ظاهر ماجرا یک درگیری است که توسط مقاومت فلسطین و رژیم صهیونیستی رقم می‌خورد اما بطن ماجرا چیز دیگری است؛ چیزی فراتر از دو طرف درگیر. در واقع کانون نزاع در تهران و واشنگتن فعال شده است.

ایران می‌داند طرفی که می‌تواند ماشین جنگی رژیم اشغالگر را مهار کند، آمریکاست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از همان روز اول جنگ هم این مسئله را مطرح کرده و مدیریت نبرد غزه را آمریکا معرفی می‌کند. تنها در صورتی که این سطح از نزاع را متوجه شویم، اتفاقات منطقه‌ای مانند حمله به پایگاه‌های آمریکا در عراق و سوریه و حتی امکان حمله به پایگاه‌های آمریکایی در دریای سرخ را ممکن می‌بینیم.

سفر هانس گروندبرگ نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در امور یمن به تهران نیز در این راستاست. آمریکا هم می‌داند یک طرف نزاع او است و به همین دلیل بلینکن به دنبال سفر به عراق است.

سفر محمد شیاع السودانی به ایران هم که قرار است امروز اتفاق بیفتد را در همین چارچوب می‌توان بررسی کرد. برخی نیروهای داخلی عراق مانند کتائب، مواضع خود را مشخص کرده و تهدید کرده‌اند اگر بلینکن وارد بغداد شود با حملات گسترده‌تر به مواضع آمریکا و حتی موشک از او استقبال خواهند کرد و ممکن است تنش‌ها به سطح بی‌سابقه ارتقا پیدا کند.

السودانی به دنبال این است که در وهله اول عراق را از این موقعیت پیچیده دیپلماتیک نجات دهد. او حتی در سفری که پیش از این به مصر داشت تلاش زیادی برای برطرف کردن موانع احیای روابط تهران-قاهره کرد. واقعیت این است که السودانی به‌دنبال خارج کردن عراق از دایره نزاع است، اما باتوجه به حضور گروه‌های مختلف که در عراق ایفای نقش می‌کنند، نمی‌توان چندان به برآورده شدن این آرزوی السودانی امیدوار بود.

در سفر کنونی نیز وی به دنبال ترسیم این موضوع است. سفر به دیگر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هم در همین راستاست. سفر بلینکن به بغداد هم در ادامه همین مسیر است. جمهوری اسلامی ایران اتاق فکر جنگ فعلی را در واشنگتن فعال می‌بیند.

پیرو تهران، دیگر گروه‌های محور مقاومت مثل گروه‌های فعال در عراق، سوریه و یمن هم سطح نزاع خود را با آمریکا اعلام کرده‌اند.

حتی سید حسن نصرالله در سخنرانی روز جمعه خود در محور چهارم این موضوع را با تأکید ویژه مطرح کرد و به نوعی متذکر شد طرف درگیری حزب‌الله نیز ایالات متحده است. چراکه در واقع، کار سیاسی، اطلاعاتی و میدانی جنگ را آمریکا به عهده دارد. تمام بازیگرانی که با محور مقاومت همراهی می‌کنند به دنبال حفظ این سطح از تنش و به‌دنبال فشار بر ایالات متحده و برقراری توازن قدرت هستند تا در نبرد غزه اثرگذار باشند.

شیاع السودانی در سفر منطقه‌ای خود که از ایران شروع می‌شود، به‌دنبال اعلام مواضع عراق است. می‌خواهد اعلام کند موضع دولت عراق، از کتائب جداست. در عین اینکه عراق، حمایت دیپلماتیک و بین‌المللی از غزه انجام می‌دهد. اما بغداد هم محذوریت‎هایی خواهد داشت و عملاً این دیدگاه محقق نمی‌شود. مگر می‌شود در محیط امنیت خاورمیانه‌ای زندگی کرد و خود را از این فضا جدا کرد؟

به‌خصوص این سؤال در مورد عراق بیشتر از دیگر کشورها مصداق پیدا می‌کند؛ چراکه بازیگران موجود در ساحت سیاسی امنیتی و نظامی این کشور حضوری جدی‌تر دارند.

سخن نهایی اینکه نزاع اصلی، قطعاً میان ایران و ایالات متحده است و کسی می‌تواند آتش‌بس را رقم بزند که این سطح نزاع را به‌درستی درک کرده باشد و نتیجه آن در میدان فلسطین مشخص خواهد شد.

منبع: قدس آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۳۷۸۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش جاده ابریشم ترکیه در معادلات خاورمیانه/ اردوغان پروژه آمریکا را دور زد؟

به گزارش خبرآنلاین، پایگاه خبری "وستیکاوکازا" روسیه در تحلیلی نوشت: در حالی که جو بایدن به چگونگی کاهش تنش ها در نوار غزه فکر می کرد و ایران در حال بررسی راه هایی برای پاسخ به تلافی جویانه اسرائیل بود، رئیس جمهور ترکیه درگیر سیاست خارجی سازنده تری بود. او در این حین به عراق سفر کرد و با نخست وزیر این کشور یعنی محمد شیاع السودانی دیدار و گفتگو کرد.

سفر رجب طیب اردوغان به بغداد، یک سفر تاریخی بود. رهبر ترکیه برای اولین بار در ۱۳ سال گذشته پا به خاک عراق گذاشت. گفتگوها با السودانی، نخست‌وزیر و عبداللطیف رشید، رئیس جمهور عراق، با هدف تقویت همکاری بین عراق و ترکیه در مسائل سیاسی، اقتصاد و امنیت انجام شد.

اردوغان با رفتن به عراق قصد داشت دو مشکل خاص را حل کند. اولین مورد مبارزه با حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) بود. رئیس جمهور ترکیه در بغداد تصریح کرد که کشورش حضور کانون تروریسم در مرزهای خود را، چه در سوریه و چه در عراق، تحمل نخواهد کرد. وی با ابراز امیدواری از مشارکت بغداد در مبارزه با (پ.ک.ک) گفت: عراق باید از همه اشکال تروریسم پاک شود.

اردوغان برای نشان دادن عزم خود دستور بمباران گسترده مواضع (پ.ک.ک) در شمال عراق را صادر کرد. روزنامه حریت نوشت که به زودی نیروهای مسلح ترکیه عملیات زمینی جامع علیه شبه نظامیان را انجام خواهند داد. همچنین، ترکیه و عراق قصد دارند یک مرکز عملیاتی برای مبارزه با شبه نظامیان در عمق ۳۰ تا ۴۰ کیلومتری مرز ترکیه و عراق ایجاد کنند. تمایل دولت عراق برای همکاری با ترکیه با توجه به اینکه بغداد در گذشته اغلب آنکارا را به نقض تمامیت ارضی عراق متهم کرده است، گامی بزرگ در این مسیر است.

هر دو کشور باید مشکل (پ.ک.ک) را حل کنند تا کار دوم و مهم‌تر ضورت پذیرد. در واقع، پیگیری پروژه «راه توسعه»، کریدور حمل و نقلی که استان‌های شرقی ترکیه را از طریق خاک عراق به خلیج فارس متصل می‌کند که همین مساله، دلیل اصلی سفر اردوغان به بغداد شد.

اردوغان و السودانی تفاهم‌نامه همکاری میان عراق، ترکی ، قطر و امارات را امضا کردند. این پروژه شامل ۱۲۰۰ کیلومتر راه آهن و بزرگراه است. هزینه آن ۱۷ میلیارد دلار تخمین زده شده است. پس از اجرای این کریدور، سالانه تا ۴ میلیارد دلار سود به دست می‌آید و بیش از ۱۰۰ هزار شغل را فراهم می‌کند. مشارکت امارات و قطر بسیار مهم است زیرا عراق و ترکیه نیاز به جذب سرمایه گذاری خارجی دارند. این امکان وجود دارد که سرمایه گذاران چینی در مرحله اجرا به این پروژه بپیوندند. قطر در حال حاضر متحد ترکیه است و دخالت امارات به لطف عادی سازی روابط با ترکیه در سفرهای متقابل رهبران دو کشور به آنکارا و ابوظبی امکان پذیر شده است.

جالب اینجاست که تا همین اواخر یک پروژه بزرگ دیگر به نام IMEC (کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا ) وجود داشت. این پروژه قرار بود هند را از طریق خاک کشورهای عربی خلیج فارس و اردن به اسرائیل متصل کند. آمریکا نیز حمایت خود را از این طرح اعلام کرد. با این حال، به دلیل آغاز جنگ در غزه، روابط اسرائیل ـ آمریکا با کشورهای عربی به شدت تضعیف شده است. چشم انداز به رسمیت شناختن اسرائیل توسط عربستان سعودی مبهم است و اردن و امارات تماس‌های خود با تل آویو را معلق کرده‌اند. علاوه بر این، به دلیل حملات انصارااله یمن، ایمنی ناوبری در اقیانوس هند مختل شده است. به نوعی می‌توان گفت که جاده ابریشم ترکیه در حال تبدیل شدن به یک جایگزین برای پروژه آمریکایی ـ هندی است.

اجرای راه توسعه نه تنها به سرمایه گذاری‌های چند میلیارد دلاری بلکه به ثبات در عراق نیز نیاز خواهد داشت. دولت بغداد می‌داند که مقابله با تهدید (پ.ک.ک) به تنهایی غیرممکن است اما در عین حال عملیات ارتش ترکیه در عراق با محکومیت بغداد و دیگر کشورهای عربی مواجه بود. در پیش بینی سود اقتصادی بزرگ مورد نیاز ترکیه و عراق که هنوز از مداخله آمریکا و تسلط سازمان‌های تروریستی در امان نیست، دو کشور در نهایت تلاش‌های خود را برای از بین بردن ساختارهای تجزیه‌طلبانه که توسط (پ.ک.ک) نمایندگی می‌شود، هماهنگ خواهند کرد.

۳۱۱۳۱۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901539